பழைய எழுத்து

தனிமையில் இருக்கையில்
என் மயில் நினைவு
என் ஒருமையை ஒழிக்க
ஒரு மயில்

நித்தம் நீ இங்கு வரத்தேவையில்லை
என் நினைவுக்கு வந்தாலே போதுமடி

இடைவெளி விடாது இயங்கினாலும்
இடையிடையே உன் நினைவு வந்து
எனை இன்பப்படுத்தும்

நீ இல்லாத நேரங்கள்
ஒரு நொடி கழிக்க
ஒரு மணி யோசித்தேன்

எழுத்துக்கோர் அர்த்தம் கொண்டு பேசுவாய்
நீ மொழிகையில் என் மொழி ஊனமாகும்
தமிழில் இவ்வளவு தெரியாத அர்த்தங்களா?

காதல் அருவமாய் இருந்தாலும்
அதை வழிபடக் கற்றுக்கொண்டேன்

'காத்தல்'
எனக்கும் இறைவனுக்கும் பொதுவாகிப் போயிற்று

ஒவ்வொரு முறை உனைக் காணும் பொழுதும்
புதுமையாய்ப் புகழ் பாடக் கற்றுக் கொள்கிறேன்